Κλεόκριτος: το ιδανικό της συμμετοχής, της συναδέλφωσης, της παρέας

                    ΑΣΚΗΣΗ 1.

Γράψτε ένα σύντομο σχόλιο για ένα από τα παρακάτω κείμενα ή βίντεο, σε σχέση με το λόγο του Κλεόκριτου:

                                 Η καθημερινή ζωή στην αρχαία Αθήνα

''Ζούμε ελεύθερα[εμείς οι Αθηναίοι] και ως πολίτες στον δημόσιο βίο και ως άτομα στον ιδιωτικό βίο στις επιδιώξεις μας της καθημερινής ζωής κατά τις οποίες δεν κοιτάμε ο ένας τον άλλον με καχυποψία, δεν θυμώνουμε με τον γείτονά μας, όταν κάνει κάτι σύμφωνα με την ευχαρίστησή του, ούτε παίρνουμε μια φυσιογνωμία σκυθρωπή, η οποία μπορεί να μην βλάπτει τον άλλο, πάντως όμως είναι δυσάρεστη. Ενώ στην ιδιωτική μας ζωή συναναστρεφόμαστε χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον, στην δημόσιά μας ζωή από σεβασμό προ πάντων δεν παραβαίνουμε τους νόμους[...] Και για το πνεύμα μας έχουμε εφεύρει πολλούς τρόπους να το ανακουφίζουμε από τους κόπους, με γιορταστικούς αγώνες και θυσίες, που έχουμε καθιερώσει καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, και με ευπρεπείς ιδιωτικές κατοικίες. Η ευχαρίστηση που καθημερινά απολαμβάνουμε από όλα αυτά, διώχνει την μελαγχολία''.

                                                                                Θουκυδίδη, Περικλέους Επιτάφιος

Για τον εμφύλιο που ξέσπασε δυο χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821:

                       "Είμαστε εις το εμείς"

«Ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί κι αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» και όχι εις το «εγώ». 

                                                                            Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα

    Χριστούγεννα, 1914, Α' Παγκόσμιος πόλεμος

απόσπασμα από το αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Στρατή Μυριβήλη "Η ζωή εν τάφω": ΕΔΩ

    

       1946-1949, ελληνικός εμφύλιος πόλεμος

  ταινία "Ταξίδι στα Κύθηρα", Θ. Αγγελόπουλου

        ταινία "Ψυχή βαθιά", Π. Βούλγαρη

σύντροφος (συν+τροφή): αυτός/αυτή που μοιραζόμαστε την τροφή

      "One love, one heart

        Let's get together and feel all right" 

                                   Bob Marley

  Η   σχολική εκδρομή

Μες στη βαριά ανία της τάξης

όταν φέρναν δάκρυα τ’ ανούσια δευτερόλεπτα

μόνο η ιδέα της εκδρομής άνοιγε την καρδιά μου˙

τα πούλμαν σαν να τά ’βλεπα έξω απ’ την πόρτα της αυλής

κι όπου νά ’ναι, σαν νά ’χανε φτερά,

θά ’παιρναν το δρόμο του βουνού ή της θάλασσας.

Ένα σύννεφο-όνειρο τύλιγε τη μακρινή ημερομηνία,

που έλαμπε όλο κι από πιο κοντά περνώντας οι εβδομάδες.

Και, αχ, η ανυπομονησία αποβραδίς, το καλαθάκι με τα σάντουιτς,

το καινούριο παντελόνι κι η βελονιά της τελευταίας στιγμής…

Όταν πια λες στον παράδεισο στρωνόμαστε να φάμε,

όλες οι μικροπεριπέτειες της καρδιάς ανέβαιναν στα χείλια,

ανταλλάσσαμε φρούτα, μπισκότα κι ήταν σαν ξαφνικά

οι φανταστικές σκηνές του νου να παίζονταν στ’ αλήθεια.

Εξομολογήσεις στη φιλενάδα,

που, αν και δίπλα σου πάντα στο ίδιο θρανίο,

εδώ στο γρήγορο φως περαστικών τοπίων

λάμπει κεχριμπαρένια μες στο εκδρομικό της το μπλουζάκι.

Ονόματα που τ’ άγιαζε ο ψίθυρος,

χάρτινα παιγνίδια με αρχικά «Α! σού ’πεσε το Μ,

ποιος νά ’ναι;». Πρώτο τσιγάρο πίσω από το θάμνο.

«Προσοχή! Οι καθηγητές περνάνε».

                                      Κ. Αγγελάκη-Ρουκ